Przewrócony, do góry nogami...

Taki wlasnie byl moj swiat, od kat w moim zyciu, pojawil sie on - Gbur i Uparciuch, ktory ewidentnie chcial mnie splawic, ale nie... Ja sie tak latwo nie poddaje, nie ja! :)

Byl poniedzialek, popoludnie. Przyznam sie szczerze, ze niewiele pamietam z tego dnia. Jedynie to, ze w tym dniu poznalam mezczyzne, swojego zycia.

Odpalam przegladarke internetowa, loguje sie na pewnym portalu, popijajac przy tym pyszna kawe, a w myslach powtarzajac - "daj sobie kobieto spokoj, ogarnij sie! Ty nie mozesz byc szczesliwa!" A jednak...

Nie wiem, jak to zrobilam, ale na
moim ekranie pojawil sie on - Mariusz. Moje pierwsze wrazenie? Przystojny. Co ja mowie?! Cholernie przystojny! Analizujac skrupulatnie jego profil, z przykroscia stwierdzilam - nie mam szans! No, bo jak... Dojrzaly, inteligentny mezczyzna i ja? Fakt, dzieli nas rowne 15 lat, ale czy to ma jakies znaczenie? Wtedy byc moze i mialo, ale nie teraz.

Dalam sobie spokoj, wylogowalam sie. Byl tylko jeden, maly problem - nie moglam o nim zapomniec...
Raz sie zyje - pomyslalam. Znow to samo - odpalanie przegladarki, logowanie, dluga i szczera wiadomosc do Mariusza, bez owijania w bawelne... Z rozpedu tych wiadomosci bylo trzy, zeby sie facet nie nudzil w pracy i mogl sie posmiac z mlodej siksy... ;) Ale nie... Odpisal! Najpierw niechetnie z pelna pula obaw. Robilam, co moglam zeby go zatrzymac i do siebie przekonac. Oboje mielismy pelen bagaz doswiadczen zyciowych. Nawet ja, po mimo, tak mlodego wieku. Podchodzilismy z dystansem do wszystkiego. Oboje, potrzebowalismy czasu, zeby zaufac.

Pierwsza rozmowa na GG, pierwszy telefon... Tego nie zapomne, nigdy. Wszystko to, zapoczatkowalo piekny zwiazek, piekna milosc i mase szczescia...

Kocham Cie...

Kasia.